Oudejaarsdag

Maartje wordt zwakker. Ze ligt de hele dag op bed in de woonkamer en is zo betrokken bij alles wat er bij ons gebeurt: het kopen van vuurwerk en het bakken van de oliebollen. We hebben net wat foto's gemaakt van de rijp in onze tuin.

De misselijkheid laat zich maar gedeeltelijk onderdrukken. De pijnstilling wordt om de paar dagen met de arts besproken en aangepast, want de pijn neemt toe.

Bezoek

Ik krijg veel telefoontjes, sms-jes en mailtjes met de vraag om [even] langs te komen. Dit kan ik niet aan. Als ik behoefte heb aan bezoek, stuur ik wel de uitnodiging. Ik ga er vanuit dat jullie dit begrijpen.

Ziek

Even een nieuw berichtje van mij. De laatste dagen voel ik me niet zo goed. Ik eet niet veel en voel me constant misselijk. Gelukkig slaap ik 's nachts wel goed. Met de medicijnen proberen we de pijn en de misselijkheid onder controle te krijgen. Dit gaat erg moeizaam.

Second Opinion

Afgelopen maandag heb ik telefonisch contact gehad met het AVL ziekenhuis voor een 2^nd opinion. Ik was lichamelijk niet in staat er heen te gaan. De dokters hebben mijn situatie besproken, maar zijn tot de zelfde conclusie gekomen als mijn artsen in het UMCG.

Ik merk dat ik lichamelijk achteruit ga en de pijnstilling wordt hierop aangepast. Dit gaat niet altijd even soepel.

Ik zie uit naar de kerst met mijn familie. Ik hoop dat ik nog lekker kan mee snoepen. We hopen en bidden dat ik ook oud & nieuw met mijn familie kan vieren.

Genade

Sinds een paar dagen gaat mijn lichamelijke toestand langzaam achteruit. Mijn medicatie is aangepast en ik hoop dat dit snel gaat werken. Ook mijn energieniveau daalt aanzienlijk. Goed eten lukt ook niet echt meer.

Het leven is een geschenk van God. Na de zondeval is er zonde, onrecht, ziekte en noem maar op. Dit is ook waarom ik ziek ben. Ik zie het als puur genade [iets ontvangen, wat ik niet heb verdiend] wanneer God ingrijpt in dezé 'normale' gang van zaken en me genezing zou schenken. Ik zie het echter niet als 'on-genade' wanneer dit niet gebeurd. God heeft mij het leven geschonken met het voorrecht om op te groeien in een warm & christelijk gezin. Ook heeft hij mij in het verleden al twee keer van de dood gered. Ik heb de kans gekregen om veel te leren [al ben ik er nog lang niet], fouten te maken, veel van de wereld te zien, te genieten van vriendschappen en ga zo maar door...

Nogmaals bedankt voor alle gebeden, lieve kaartjes en het meeleven.

Uitwaaien

Vorige week heb ik een paar dagen weg naar Ameland geregeld. Samen met mensen die op het moment het dichtst bij mij staan.
Dit waren 4 goede dagen en we hebben even lekker uitgewaaid met de drie honden! Ook had ik als 'verassing' woensdags een fotograaf geregeld die een foto sessie heeft gemaakt in de duinen en op het strand. Hiernaast een foto van mij in de duinen.

Hierbij wilde ik iedereen bedanken die voor mij bidden en altijd hebben gebeden, dit stel ik zeer op prijs!
Sinds afgelopen weekend gaat het iets minder. Voorheen had ik genoeg aan een lage dosering pijnstilling om me wat fit te voelen, maar sinds afgelopen weekend ben ik overgegaan naar normale dosering pijnstilling. Ook slaap ik vaker overdag.

Nieuwe dag

Vandaag ben ik in het umcg geweest voor de afspraken met de behandelende artsen naar aanleiding van het telefoongesprek van vorige week. In deze gesprekken is er niet veel nieuws naar voren gekomen, het telefoongesprek van vorige week werd bevestigd. De chemodokters hebben eventueel een chemokuur die ik zou kunnen ondergaan, de kans dat de kuur aanslaat is rond de 40% en wanneer het aanslaat kan het de klachten maximaal een half jaar onderdrukken.

Zondag zal ik God vragen om genezing. Ik zou het fijn vinden als je die ochtend/middag zou willen meebidden.

Veel mensen vragen mij hoe ik nu in deze situatie sta/hoe ik er mee omga. Ook krijg ik vaak de vraag hoe mensen nu met me moeten omgaan omdat ze zich geen houding weten. Zelf probeer ik voor zover dat mogelijk is om 'gewoon' door te blijven leven, en te genieten van elke dag. Ik voel me niet een zielig persoon, dus vind het ook fijn als mensen zo met me blijven omgaan zoals gewoonlijk. Het erge nieuws dat de doktoren mij vandaag weer hebben bevestigd dringt wel degelijk tot mij door, ik ben alleen niet een persoon die bij de pakken neer gaat zitten, gelukkig maar.

Momenteel ben ik een paar dagen bij mijn zus en zwager die een maandje geleden hun eerste kindje hebben gekregen, hier een mooie foto van hem : )

Slecht nieuws

Vandaag heb ik erg slecht nieuws gekregen van de doctoren waar ik onder behandeling ben.
In mijn bloed is gezien dat de tumor markers weer dusdanig zijn gestegen dat er zeker weten dat ik een tumor heb.
De doctoren hebben aangegeven dat zij niet meer de verwachting hebben dat ze me kunnen genezen. Eventuele (experimentele) chemo therapieen zullen dan alleen zijn om de tijd te rekken.
Dit is best heel erg heftig nieuws, en het dringt langzaam door.

Volgende week komen er gesprekken met de doctoren om de mogelijkheden te bespreken.

Update

Nu ik dit schrijf woon ik alweer twee weken in mijn huis, en heb ik Danny al een dikke week! Het gaat goed met Danny, hij leert erg snel. Ook mijn verdere herstel gaat goed, ik ben nu 6 weken na de operatie dus ik begin weer met mijn conditie op te bouwen.

Hondje en verhuizen!

Danny

Het opknappen gaat erg goed, zo goed dat ik vandaag alweer naar mijn eigen stekkie kan verhuizen! Ik zie hier erg naar uit, ook mijn twee huisgenoten wonen er al dus dat wordt gezellig! : )
En dan is er nog iets leuks in het vooruitzicht, ik haal over een weekje mijn puppie op! Ik heb hem gisteren voor het eerst in het echt gezien, en het is echt een schattig, speels hondje.

Zo allemaal weer 'nieuwe' en leuke dingen, en ook om naar uit te kijken. Ik ben erg blij dat het opknap-proces zo voorspoedig verloopt en geniet van de vooruitgang.

Herstel

Nou eindelijk weer een berichtje van mijzelf!
Op het moment ben ik aan het opknappen bij mijn ouders thuis, ook begin ik weer met fysiotherapie. Het gaat allemaal langzaam, maar wel bergopwaarts! Zoals jullie hebben kunnen lezen in de vorige berichten hebben we erg goed nieuws gehad van de doktoren. Voor het eerst hebben de doktoren kunnen zeggen dat ik tumor-vrij ben! Dit is echt fantastisch nieuws en het begint langzaam maar zeker wat door te dringen... Het is een erg apart en onwennig idee, omdat dit nooit eerder het geval is geweest. Ik ben erg blij dat ik nu weer op lange termijn kan denken, en genieten van het leven..!

Maar eerst opknappen, en nog rustig aan doen. Dit hoort er nu natuurlijk ook bij want ik heb een zware operatie gehad en ben nog steeds aan een antibiotica-kuur voor de opstijgende urineweginfectie.
Ik wil bij deze iedereen bedanken voor de lieve kaartjes en gebeden.

Ze is er weer...

MAARTJE GAAT VANMIDDAG NAAR HUIS !

Tweede nacht zonder koorts !

En ze heeft goed geslapen...

En een dag koortsvrij !

De koorts is de hele dag weggebleven. Maartje voelt zich gaandeweg steeds beter. Ze heeft vandaag de geplande bloedtransfusie gekregen. De misselijkheid verdwijnt en ze krijgt eetlust. Wow...

Eén nacht koortsvrij !

Urineweginfectie

De artsen gaan er vanuit dat de koorts veroorzaakt wordt door een opgestegen urineweginfectie. Ze heeft nog steeds koortsaanvallen. Ze is bovendien nog erg misselijk. Omdat bepaalde waarden in het bloed te laag zijn zal ze bloedtransfusie krijgen, maar dat kan pas als het lichaam tot rust gekomen is. Ze ligt in het UMCG afdeling L4. Haar algehele toestand lijkt wel iets vooruit te gaan...

Goed & Moeilijk

Het goede nieuws
We hoorden vandaag van de behandelende artsen het goede nieuws dat Maartje geen nabehandeling in de vorm van bijvoorbeeld chemotherapie hoeft ondergaan. De tumor is in zijn geheel verwijderd samen met een deeltje van de lever en van het middenrif. Deze stukjes orgaan waren schoon. De artsen noemen haar tumorvrij. Dat geeft een feestelijk gevoel.

Het moeilijke deel
Het feestelijke wordt alleen overschaduwd door het feit dat ze heel erg ziek is. Ze heeft de hele dag koorts waaronder koortsaanvallen van over de 40 graden. Ze is uitgeput en voelt zich ook zo en ziet erg tegen de nacht aan. Ze is niet in staat echt te slapen. Ondertussen waren er de onderzoeken: röntgenfoto's en CT-scan. De onderzoeken hebben nog niet uitgewezen wat de oorzaak is van de koorts. De oorzaak zou een stukje lever kunnen zijn dat niet goed doorbloed is. De koorts wordt bestreden met antibiotica. En ze wordt in de gaten gehouden of dit het juiste effect heeft.

Ziekenhuis

Maartje is weer opgenomen in het ziekenhuis vanwege de koorts. Ze zal 48 uur koortsvrij moeten zijn, voordat ze naar huis mag. Er is bloedonderzoek gedaan en er zijn röntgenfoto's gemaakt van buik en longen om een eventuele ontsteking op te sporen. De foto's wijzen niets uit. Uit het bloedonderzoek blijkt inderdaad een ontsteking, maar deze is nog niet gelokaliseerd.

Maartje is heel erg moe. De afgelopen nacht heeft ze heel slecht geslapen en de hoge koorts [tegen de 41] heeft haar nog meer uitgeput. Maartje ervaart het als erg zwaar. Willen jullie voor haar blijven bidden?

Koorts

Maartje heeft koorts. In overleg tussen de huisarts en de behandelend arts in het ziekenhuis is besloten haar te onderzoeken in het ziekenhuis. We weten niet of ze de nacht over moet blijven.

Oost West Thuis Best

Maartje is weer thuis en heeft lekker geslapen in haar eigen bed. Het bevalt haar goed. Ze gaat nu smullen van zelfgemaakte gebonden soep. De komende dagen zullen in het teken staan van aansterken. Dinsdagmiddag is de uitslag bekend van het pathologisch onderzoek. Hier zal ook bekend gemaakt worden hoe de artsen denken over een nabehandeling.

Maartje wil ook iedereen bedanken die haar een kaartje heeft gestuurd en/of haar heeft bezocht.

Vrijdag naar huis !

Maartje mag vrijdag weer naar huis ! Ze voelde zich vandaag gelukkig een stuk beter dan gisteren. Ze heeft al rondje afdeling gelopen [langzaam maar zeker] en drinkt de hele dag door Roosvicee Multivit [extra zoet!]. Ze is nog erg zwak. We zijn erg trots op de manier waarop ze zich er door heen slaat!

En vrijdag dus naar huis...

Zelf doen...

Maartje voelt zich vandaag niet zo goed. Haar lichaam moet nu alles zelf oppakken. Ze moet zelf lopen naar de douche. Zelf eten en drinken. Al met al lichamelijk en geestelijk erg vermoeiend.

Trek & eten...

Maartje krijgt trek! Ze eet koekjes en heeft morgen chinees eten op het menu staan! Hopelijk gaat dat er lekker in.

Ietsjes beter...

Maartje knapt langzaam op na de operatie. Iets minder slangetjes... iets meer praatjes... De uitslag van de operatie verwachten we niet eerder dan half volgende week. Ze wil ook wel weer bezoek ontvangen, maar dan wel eerst overleggen met haar ouders. Ze is namelijk nog erg zwak, meer dan tweee personen tegelijk is teveel en blijf ook niet te lang!

Kaarten zijn natuurlijk altijd welkom!

Na de operatie...

Maartje is dinsdagmiddag 26 augustus opgenomen in het UMCG [Hanzeplein 1, 9713 GZ Groningen]. De 27ste is ze 's morgens geopereerd. Het was een zware operatie, waarbij de tumor verwijderd is maar ook een stukje van haar lever. Dit wordt onderzocht, waarna de artsen uitsluitsel zullen geven over een nabehandeling.

Maartje is tot vanmorgen, de 28ste, onder bewaking geweest op de recovery afdeling. Naar verwachting wordt ze vervolgens overgebracht naar afdeling L4 kamer 62. Ze is nog niet in staat bezoek te ontvangen, maar kaartjes zijn natuurlijk heel leuk!

Mijn verhaal

Mijn naam is Maartje en een paar week geleden is er voor de derde keer kanker bij mij geconstateerd.
Toen ik 16 jaar was (2003) kreeg ik hevige pijnen in mijn onderbuik, eerst werd een fikse blaasontsteking geconstateerd. Later, toen de pijnen aanhielden en nog heviger werden, ben ik 's nachts naar het ziekenhuis gegaan. Ze hebben me daar gehouden en een paar dagen daarna ben ik met spoed geopereerd. Ze troffen mijn rechter eierstok aan met een grote, gebarsten tumor erin. Ze hebben de tumor en de tumorcellen zo goed mogelijk verwijderd. Het bleek dat ik een agressieve en kwaadaardige kanker had, die niet gevoelig was voor chemotherapie en bestraling. Vandaar dat ik in die periode ook geen nabehandeling heb gehad.

Na 3 jaar kreeg ik weer hevige pijnen in mijn onderbuik, ik was toen in het buitenland. Ik werkte op een internationaal zendingsschip van Operatie Mobilisatie, de MV Logos 2. Ik ben in februari 2007, na een week verblijf in een ziekenhuis in Kroatie, overgevlogen met een medisch vliegtuigje naar Nederland. In Nederland aangekomen ben ik met spoed geopereerd en troffen ze mijn buik vol tumor aan... Ook deze keer hebben ze zo goed mogelijk alle tumor weg proberen te halen. Na de operatie wisten ze echter zeker dat er op bepaalde plekken nog tumorcellen waren achtergebleven. De kanker had zich ontwikkeld in een snelgroeiende soort, dus besloten de doktoren om me een intensieve chemotherapie te geven. Deze kuren heb ik ondergaan en heb daar erg veel last van gehad. Ik kreeg erg veel bijwerkingen en infecties. Ook kreeg ik spastische reacties op het anti-misselijkheid medicijn die ik kreeg. Uiteindelijk ben ik in juni 2007 ontslagen uit het ziekenhuis en begon ik het 'gewone' leven weer op te pakken.

In september ben ik begonnen met een HBO studie (International Communication), maar dit hield ik niet vol door o.a. concentratie problemen. Ik ben hiermee gestopt en ben op zoek gegaan naar werk. Het was best moeilijk om een baan te vinden met alleen mijn havo diploma, dus dat schoot niet echt op. In februari-maart 2008 ben ik nog 3 weken op de MV Logos 2 geweest en heb ik een Atlantic Crossing mee mogen maken. Ik heb hier een fantastische tijd gehad. In april vond ik een parttime baan in de horeca en heb hier met plezier gewerkt. Wel kreeg ik al snel last van mijn schouder, dit is uitgelopen op een peesontsteking, waar ik momenteel nog steeds last van heb.

Vanaf juni kreeg ik last van 'milt'-steken, die steek kwam en ging dan een aantal dagen niet weg en daardoor had ik hele dagen een pijnlijke steek bij het inademen. Dit kwam met vlagen en hiervoor ben ook ik naar de huisarts geweest. Er is een echo gemaakt waar niks op was te zien. Toen de klacht bleef terug komen ben ik naar mijn behandelende arts gegaan in het UMCG, aan mijn bloedwaarden was al te zien dat er iets mis was. Ik moest voor een CT-scan, en ook een MRI-scan voor mijn schouder om uit te sluiten dat het kanker was maar 'gewoon' een peesontsteking.
Bij de uitslag van de CT-scan bleek dat in mijn bovenbuik een tumor zit van op dat moment ± 14 cm doorsnee. De tumor is gelocaliseerd bij mijn maag, daar drukt hij tegenaan. Ook in de buurt van mijn lever en milt.
Nu wordt ik dinsdag 26 augustus opgenomen voor de operatie van wo 27 augustus.

Woensdag 13 augustus ben ik gezalfd door twee oudsten van de gemeente, naar Jakobus 5. De hele avond voelde ik me heel rustig. Ik had mijn ouders en nog een aantal vrienden gevraagd erbij te zijn, het was een heel bijzondere avond. We hebben mijn wens om genezing bij Gods troon neergelegd. Het liefst wil ik natuurlijk direct worden genezen, maar als ik indirect wordt genezen is dit net zo'n groot wonder! Ik bid ook echt dat God een wonder wil doen in mijn lichaam. Zodat er nu een nieuwe tijd mag aanbreken..