Vandaag ben ik in het umcg geweest voor de afspraken met de behandelende artsen naar aanleiding van het telefoongesprek van vorige week. In deze gesprekken is er niet veel nieuws naar voren gekomen, het telefoongesprek van vorige week werd bevestigd. De chemodokters hebben eventueel een chemokuur die ik zou kunnen ondergaan, de kans dat de kuur aanslaat is rond de 40% en wanneer het aanslaat kan het de klachten maximaal een half jaar onderdrukken.
Zondag zal ik God vragen om genezing. Ik zou het fijn vinden als je die ochtend/middag zou willen meebidden.
Veel mensen vragen mij hoe ik nu in deze situatie sta/hoe ik er mee omga. Ook krijg ik vaak de vraag hoe mensen nu met me moeten omgaan omdat ze zich geen houding weten. Zelf probeer ik voor zover dat mogelijk is om 'gewoon' door te blijven leven, en te genieten van elke dag. Ik voel me niet een zielig persoon, dus vind het ook fijn als mensen zo met me blijven omgaan zoals gewoonlijk. Het erge nieuws dat de doktoren mij vandaag weer hebben bevestigd dringt wel degelijk tot mij door, ik ben alleen niet een persoon die bij de pakken neer gaat zitten, gelukkig maar.
Momenteel ben ik een paar dagen bij mijn zus en zwager die een maandje geleden hun eerste kindje hebben gekregen, hier een mooie foto van hem : )
